Doc. Biljana Jevtić na Departmanu likovnih umetnosti, u Kulturnom centru Lab predstaviće u ponedeljak 10.06.2019. u 20 časova 4. Ciklus projekta „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“ koji je nastao u saradnji sa studentima Akademije umetnosti u okviru izbora najuspešnijih individualnih zadataka/projekata i seminarskih radova, na predmetu Crtanje sa tehnologijom.
10. jun 2019. u 20:00 – 01:00
Projekat „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“ je rezultat inicijative Biljane Jevtić, doc. AUNS, da se kroz fakultetsku – univerzitetsku i umetničku razmenu studenata učvrsti i produbi već postojeća veza i saradnja Akademije umetnosti u Novom Sadu i KC-a Lab, u cilju podrške i podsticaja za umetničkim stvaralaštvom, kao i prezentacijom izlagačkih ciklusa najuspešnijih radova studenata.
O 4. Ciklusu Projekta „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“:
Izložba 4. Ciklusa nastavak je umetničkog projekta „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“, fokusirana je na istraživanja individualnih zadataka/projekata i seminarskih radova studenata tokom III godine osnovnih studija, studijskog programa Likovne umetnosti i studijskog programa Primenjene umetnosti i dizajna, na predmetu Crtanje sa tehnologijom. Takođe, 4. Ciklus, kao i projekat, zasnovan je na multimedijalnom pristupu istraživanja u crtežu, kao i na istraživanju sopstvenih ideja, stavova i emocija, sa razvojem specifične svesti o ličnim afinitetima studenata, formirajući individualnu poetiku. Savremen pristup izražavanja / istraživanja prepoznat je i podržan kao originalne umetničke prakse i raznolike teme studenata, u kojima crtež postaje polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika.
Doroteje Lovre, u sferi poetskog intimizma, istražuje lične / tajanstvene momente – predmete unutrašnjeg / skrivenog prostora. Tonovima jarkih i kontrastnih boja, nadahnuta delima intimista Pjera Bonara i Eduara Vijara, produbljuje ličnu poetiku prostora – doma, večnog skloništa i utočišta. Izuzetna posvećenost prikazivanju teksture materijala a naročito dezena, kao i koncentrisanost na izražavanje atmosfere enterijera, koju dodatno naglašava u detaljima, karakteriše intimistički crtež Doroteje Lovre. Takođe, istražuje i tematiku spoljašnjeg prostora, pejzaža, u ciklusu digitalnih crteža-kolaža „Prostorni dijalozi“. Kroz istančan, organsko-likovni jezik – mozaik, razvija snažno individualno promišljanje – refleksiju Hoknijevskih pejzaža, kao i fotokolaža pomenutog umetnika. Tako izgrađuje svoje ekspresionističko viđenje prostora – mikro-makro sveta – tonaliteta, sa fokusom na imaginativnost intimnosti, soptvene poetike.
Tatjana Smiljanić i Nataša Domazetov, u umetničkom radu/projektu, bave se tematikom strukture i prostora, kao interpretativnog okvira taktilnog univerzuma. Tatjana Smiljanić, primenom atipičnih materijala: žice, konca, peska, tkanine (platna), drvofiksa… istražuje reljefnost prostora/pejzaža, stvarajući gestualnu energiju traga linija, kako na ahromatskim tonovima dvodimenzionalne materijalne podloge/površine stirodura, tako i u žičanoj konstrukciji kolaža – asamblaža. Talasaste sile nepravilnih formi prirode – pejzaža, vizuelizuje mrežom vijugavih – izuvijanih linija – žica – konaca. Snaga i energija trodimenzionalne linije, pulsira dinamičnošću transformacije, a bogat dijapazon linijskih – končastih struktura, jezgrovitošću organskog pejzaža. U kontinuitetu svesti traga-nja nove stvarnosti, vizuelnog osmišljavanja redukovanih kompozicija prostora, razvija i oplemenjuje lični crtež – pejzaž, emotivnog potencijala. Tako nastaju ritmično – metaforične impresije – linijske eks-presije, kao i simbolično-poetična transparentnost niti – valovito-končaste suptilnosti / intimnosti. Umetnički proces/praksa Nataše Domazetov, kreće se od geometrijske apstrakcije, kroz kubizam ka asamblažu, baziran/a na kolažiranju različitih predmeta i stvaranju trodimenzionalne kompozicije od tih predmeta, čime se otvara mogućnost ka daljem istraživanju, kao i novoj celini metafizičkog – strukturalnog prostora. Koristeći različite interpretativne konstrukte u dijalogu prostora i materije, procesualnim i slojevitim intervencijama, u radove usađuje teksturirane materijale. Takođe, kombinacijom netipičnih materijala: uglja, tkanine (filca), paste za modelovanje, glet mase, drvofiksa, laka, na podlogama stirodura, posvećuje se istraživanju taktilne percepcije materije, u korelaciji: rapavo-glatko, mat-sjajno. Ekspresivnost svog likovnog izraza intenzivira pastuoznim slojevima izrazito crne materije, kao i reljefnom fakturom, u kompleksnom i zrelom opusu apstraktnih crteža „Crni kvadrat“.
Božo Ivanković, Sandra Jakovljević i Jelena Mišljenović, u sferi figurativnog, razvijaju istraživanje različitih oblika transformacije auto-portreta, u mediju digitalnih crteža/kolaža. Božo Ivanković i Sandra Jakovljević, ugledajući se na Vorholovske prepoznatljive aspekte rada, reprodukovanja i umnožavanja slike, kolaža i crteža, kao i uvođenja fotografije, na svojstven način, stvaraju bezbroj, pretežno popartističkih re-interpretacija / varijacija auto-portreta. Istovremeno, u medijskoj ikonosferi, kao tehnološka refelksija, razvijaju vlastiti kod umetničkog identiteta (auto-portreta), sa digitalnim diskursom „piksela“ i „blur“ efekta…, pod uticajem platforme „umrežavanja“ savremenih – socijalnih komunikacija. U razmeni medijske veze/konekcije, kreiraju crtački ciklus „Auto-portreti“, vizuelno-fluidnih-memorijskih zapisa. Jelena Mišljenović, u dosadašnjem opusu crteža, bavi se pitanjem egzistencije čoveka kao psihološka refleksija ljudskog bića, vizuelizujući procese transformacije portreta, od prozračnih formi, kao i tonaliteta poetičnog, do pretvaranja u nove oblike, dramatičnog karaktera. Paralelno, i u domenu digitalne animacije pod simboličnim nazivom „Tranzicija/Transition”, istražuje tematiku transformacije. Aktuelne tematike umetničkih projekata – istraživanja B. Ivankovića, S. Jakovljević i J. Mišljenović, postaju fundament kontinuiteta, u cilju traganja za identitetom, čime ukazuju na kompleksnost procesa pronalaženja sebe u različitim diskursima. S druge strane, teže da sa posmatračem uspostave dijalog koji aktualizira problematiku dehumanizacije čoveka, kao i otuđenog karaktera savremenog društva, u vremenu tranzicije.
Danilo Andrić, sa proširenog socološko – simboličkog aspekta, na vizuelno-metaforičan način predstavlja umetnički projekat pod nazivom „Mothlord“, koncipiran u formi triptiha kao refleksija oltarne slike koja se sastoji od većeg srednjeg dela i dva uža (krila). Mikro strukture dva para prozirnih krila leptirice, zrače majstorskim crtežom, izvedenim preciznim i strpljivim potezima svetlijeg – tamnijeg traga olovke/grafita. Sintezom mitologije jedinstvenog, krilatog bića – leptirice sa titulom “lord“, simbolom gospoda/ra, kao znaka verske/klasne/staleške vrednosti, ukazuje na kritiku tradicionalizma/problematiku društvenih nejednakosti (moć i ugled/autoritet nad drugim ljudima), kroz sve aspekte – pozicije pojedinca / savremenog čoveka u svetu. Posebno teži da istakne značaj jednakosti u individualnim pravima, korespondirajući kroz aspekt sofista u filozofiji, koji smatraju da su svi ljudi po prirodi slobodni i jednaki, a da ih društvo čini neslobodnim i nejednakim.
Anđela Živković, u osnovi duboko apstraktne refleksije Mebijusove trake, putem elastičnosti ahromatske forme – linije, akcentuje specifičan sklop oblika, sačinjen od simboličnih, ljudskih tela – optičkih treptaja – oprostorenih prepletaja, osobenog ciklusa digitalnih crteža. Istraživanje motiva/simbola Mebijusove trake, može se ogledati u umetničkom radu Ešerovog stvaralaštva, predstavnika op-arta. Uzajamnu dinamiku kretanja – uvrtanja, Mebijusove – vrtložne kompozicije, objedinjuje u svojevrsne optičke iluzije vibrirajućih tela. Takođe, transformacijom trake u potencijalne kaiševe, kao i kopče u znakove/forme ljudskih bića, prenosi beskrajnu energiju – frekvenciju dvostrukih krugova – spirala isprepletene osmice (kaiševa), u znak beskonačnosti. Simbolizam i fenomen Mebijusove trake, proširuje kroz aspekte u filozofiji – „beskonačno je ono što je bez početka i svršetka“, kao i u spoju nauke i umetnosti, prisutan u matematici, fizici, grafičkom dizajnu – u logoima, tarotu, tipografiji.
Biljana Jevtić
Projekat „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“ doc. Biljane Jevtić je deo programa saradnje Akademije umetnosti u Novom Sadu i KC-a Lab.
Stručni saradnici projekta: Rade Tepavčević, Srđan Šarović
Učesnici-izlagači/Studenti III godine osnovnih studija Akademije umetnosti u Novom Sadu: Doroteja Lovre (slikanje), Tatjana Smiljanić (slikanje), Nataša Domazetov (dizajn enterijera), Božo Ivanković (grafika), Sandra Jakovljević (fotografija), Jelena Mišljenović (dizajn enterijera), Danilo Andrić (ilustracija) i Anđela Živković (grafički dizajn)
Ulaz je slobodan.
