Promocija knjige Akademsko pozorište „Promena“ Akademije umetnosti Novi Sad biće održana u ponedeljak, 09. decembra 2019. u Multimedijalnom centru Akademije umetnosti sa početkom u 11 časova.
Učesnici na promociji su: prof. Vesna Krčmar, Ivana Ignjatov Popović, Srđan Radaković, Milan Novaković i Atila Kapitanj – autori, kao i prof. Boro Drašković i gosti.
U toku oktobra 2019. iz štampe je izašla knjiga Akademsko pozorište „Promena“ Akademije umetnosti Novi Sad u izdanju Akademije umetnosti Novi Sad. Knjigu koju potpisuju: Vesna Krčmar (urednik), Ivana Ignjatov Popović, Srđan Radaković, Milan Novaković i Atila Kapitanj koji grafički uobličio ovo značajno izdanje, realizovana je u štampariji je Biro-graf u Zemunu. Knjiga Akademsko pozorište „Promena“ Akademije umetnosti Novi Sad nastala je kao projekat finansiran sredstvima Pokrajinskog sekretarijata za visoko obrazovanje i naučnoistraživačku delatnost (Rešenje broj: 142-451-2719/2018 od 18. VI 2018.)
U toku aprila 2019, kada se navršilo četrdeset godina od osnivanja Promene, knjiga Akademsko pozorište „Promena“ Akademije umetnosti Novi Sad je bila definitivno sklopljena. Odabrani tim istraživača Ivana Ignjatov Popović, Srđan Radaković i Milan Novaković studiozno su obradili sva tri perioda rada Promene: prvi – od 1979. do 1991, drugi od 1991. do 2004, a treći od 2015. do 2018. Traganje za počecima rada, kretalo se u nekoliko pravaca: prvo smo pokušali da iz dostupnih pisanih, arhivskih tragova krenemo u odgonetanje života tog jedinstvenog fenomena, koji se dogodio samo na našim prostorima. Ipak, najvažnija je reč samih stvaralaca, pa su intervjui najživlji deo naše priče. Sve je tekstove ukomponovala u knjigu Vesna Krčmar, koja uz uvodni intervju sa profesorom Borom Draškovićem, daje Reč na kraju kao svojevrsni rezime knjige, uz Selektivnu bibliografiju i Indeks imena. Atila Kapitanj je zahtevnu likovnu građu (preko 100 stranica), u kojoj su najprisutnije pozorišne fotografije Branislava Lučića, sinhronizovao sa tekstom u knjigu od 360 stranica.
I prvu reč u knjizi ima profesor B. Drašković, idejni tvorac i nepresušna inspiracija studenata. U intervjuu daje zaokružen pogled na četrdesetogodišnji rad Promene. Njegovo ime vezuje se za sam nastanak, jer i ime proisteklo iz naslova njegove prve knjige Promena. Promena je, kako ističe, posuđena od Joneska, koji je posudio od Aristotela. Pravilo je da se svaka predstava, koja prevazilazi okvire univerzitetskog programa, pokazuje u gradu, u zemlji, pa i van nje. U našim pozorištima i medijima uspešno deluju glumci i reditelji koji su spoznali sebe i profesiju kroz rad na Akademiji i njenoj vrednoj radionici Promene.
Početaka rada u Promeni (pri)sećaju se bivši studenti glume i režije: Violeta Mitrović Goldman, Ana Radivojević Zdravković, Lazar Jovanov, Boris Liješević, Nikita Milivojević. Milan Novaković razgovara sa četrnaest stvaralaca Promene: osam iz prve faze – Milan Belegišanin, Aleksandra Pleskonjić, Lidija Stevanović, Haris Pašović, Vesna Ždrnja, Predrag Momčilović, Aleksandar Alač, Draginja Voganjac i šest iz obnovljene Promene – Dušan Vukašinović, Stefan Isaković, Dimitrije Aranđelović, Vukašin Ranđelović, Aleksandra Mrđen, Aljoša Đidić.
Ivana Ignjatov Popović predstavlja prvi period rada Promene (1979-1991) na izuzetno studiozan način, zasnovan na ozbiljnoj analizi književnog predloška i pozorišnog ostvarenja, što je vredan pokušaj rekonstrukcije na osnovu oskudne dokumentarne građe. Dominiraju imena M. Belegišanina, H. Pašovića, B. Draškovića kao pokretačke snage, bez koje ne bi ni bilo Promene i inscenacijski „bum“, oličen kroz predstavu Galeb. Istraživački nerv, želja za izlaskom iz okvira ustaljenih normi u odabiru tekstova, primetna je i kod H. Pašovića, pa je njegova režija Bunjuelovog Hamleta bila jugoslovenska praizvedba. U drugom delu je pregled repertoara Promene prvog perioda, što je podrazumevalo mnogo traganja i nedoumica, jer ne postoji precizna evidencija o igranju ispitnih predstava i njihova podela. Težište je stavljeno na glavne predstave koje su osvajale pozorišne festivale.
Srđan Radaković, sa izuzetnom istraživačkom strašću i poznavanjem događaja, jer je tada bio student režije, posmatra drugi period rada Promene (1991-2004). Naglašava traumu, strah uopšte, sveobuhvatno osećanje neizvesnosti kojim je bio obeležen taj period na teritoriji Srbije. Aktivnosti Promene posmatra kroz prizmu teskobne stvarnosti, a njen repertoar prvenstveno kao vid pobune protiv sveopšteg ludila. U tom periodu koncepti postdramskog pozorišta još uvek nisu postali dominantni. Akcenat je bio na osavremenjivanju, na inovativnom, ponekad čak i radikalnom iščitavanju klasičnih i savremenih dramskih tekstova u cilju izoštravanja slike o poremećenim vrednostima u poražavajućoj stvarnosti. U vreme sveopšteg raspada i neizvesnosti Promena postaje jedina opipljiva, konsititutivna činjenica. Analiza je potkrepljena preciznim repertoarom.
Treći period rada obnovljene Promene (2015-2018) Milan Novaković posmatra vrlo mudro, na osnovu polazne literature, bukvara Promene, knjige B. Draškovića i rezimira uspehe koje je Promena postigla. U periodu od februara 2015. godine do decembra 2018. godine došlo do rezultata, koji se ogledaju u statističkim podacima: realizovanim festivalima, javnim čitanjima dramskih tesktova, osvojenim nagradama, gostujućim predstavama, realizovanim predstavama, impresivnim brojem gledalaca (preko 15.000). Svi ti impresivni podaci su potkrepljeni precizno datim repertoarom svih odigranih predstava, kao i ciklusom javnih čitanja dramskih tekstova.
