Još od prvih dana studija Glume na srpskom jeziku na Akademiji umetnosti u Novom Sadu uspostavilo se pravilo o tome ko može da bude profesor glume: onaj ko poseduje umetničku eksluzivnost i pedagošku izvrsnost. Nikada ni za mrvicu nismu odstupili od tog pravila. Kod nas su glumu predavali oni najveći i najumniji: Branko Pleša, Rade Marković, Petar Banićević, Boro Drašković, Rade Šerbedžija, Vida Ognjenović, Miša Janketić…
Prof. Jasna Đuričić
Jasna Đuričić, po zvanju redovni profesor, rođena je u Rumi 1966. godine, a glumu je diplomirala kod profesora Branka Pleše 1989. Od tada, njena umetnička karijera ide samo uzbrdo, bez zastoja i bez predaha. Igrala je na svim pozorišnim scenama u našoj državi i na mnogima u inostranstvu. Najduže je bila članica ansambla Srpskog narodnog pozorišta, ali je igrala i u predstavama Jugoslovenskog dramskog, Narodnog pozorišta, Ateljea 212… Desetine i desetine uloga su za njom i nećemo ih nabrajati. Ali ćemo ukratko pobrojati nagrade: Jasna Đuričić je dobila čak pet Sterijinih nagrada, nekoliko godišnjih nagrada Srpskog narodnog pozorišta, uključujući i najveće priznanje ove kuće, zlatnu medalju „Jovan Đorđević“, Zlatni lovorov vijenac festivala MESS u Sarajevu, „Ćurana“ na Danima komedije u Jagodini… Hajde da ne nabrajamo nagrade na baš svim regionalnim i državnim festivalima i smotrama, a da se zadržimo samo na najvećim nagradama koje pozorišni glumac može da dobije: nagrada „Žanka Stokić“ i ona najveća, nagrada „Dobričin prsten“ koju dodeljuju kolege – Udruženje dramskih umetnika Srbije. I one su pripale našoj profesorki. Kada je primala ovo poslednje navedeno značajno priznanje, Jasna je najveći deo svog govora posvetila kolegama i svojim studentima, koji su njena opsesija i briga već više od deset godina. Na put umetnosti izvodi generaciju za generacijom, nesmanjenim elanom, uvek puna originalnih ideja, ali i zahtevna – profesorka koja nikad ne zaboravlja velike uzore koju su osnovali Katedru za glumu na našem fakultetu. Radeći sa studenima kao sa samom sobom, nikad ne spuša lestvicu, vodeći se strogim zahtevima umetničke izuzetnosti. A što se tiče njenih studenata… njih već uveliko gledate na srpskim scenama, u televizijskim serijama i filmovima. Ilustracije radi, reći ćemo da su u poslednje dve godine čak dva njena studenta dobila prestižnu nagradu „Mali princ“ za dramske umetnosti, koja se dodeljuje svake godine našim studentima iz sve tri umetničke oblasti. U poslednje vreme Jasna Đuričić se posvetila snimanju filmskih i televizijskih dela, i upravo ove godine iščekujemo da nas obraduje jednim novim, značajnim filmskim ostvarenjem.
Prof. Nikita Milivojević
Nikita Milivojević, redovni profesor, predaje i glumu i multimedijalnu režiju, nastavljajući tako tradiciju svog profesora, Bore Draškovića. Kao reditelj, Nikita Milivojević je postigao toliko da se moramo pitati kako je to sve stalo u 35 godina karijere. Režirao je brojne predstave u inostranstvu: u Švedskoj, Sloveniji, Makedoniji, Turskoj, Kipru, Nemačkoj, Velikoj Britaniji, SAD… Njegove režije u Grčkoj zaslužuju čitavu knjigu! Na najznačajnijim grčkim scenama dobijao je nagrade za režiju, a njegova predstava „Zločin i kazna“ je jedne godine proglašena najznačajnijim kulturnim događajem u Atini. U gradu koji ima više od stotinu pozorišta i nekoliko stotina značajnih kulturnih dešavanja u toku godine, to je veliko priznanje. Ali, Nikita Milivojević je režirao i za Atinski letnji festival, pa se tom prilikom na čuvenoj sceni antičkog teatra u Epidaurusu čuo i naš jezik. Zahvaljujući Nikiti Milivojeviću, naš jezik se čuo i na sceni Šekspirovog pozorišta u Londonu, kada je, po pozivu, Nikita za obeležavanje jubileja tamo odveo predstavu „Henri Šesti“ Narodnog pozorišta, rađenu po Šekspirovom tekstu. Nikita Milivojević je dobio brojne nagrade u našoj zemlji, počevši od dve Sterijine nagrade za najbolju režiju i jedne za najbolju predstavu, preko nagrada na gotovo svim pozorišnim festivalima u zemlji, godišnjih nagrada svih velikih pozorišnih kuća, pa do nagrade na našem najvećem međunarodnom pozorišnom festivalu BITEF. Režirao je i filmove i pisao filmski scenario. Osnivač je i direktor Šekspir festivala u Srbiji, a u periodu od 2005. do 2009. je bio direktor BITEF Teatra i festivala. Kod nas se pedagoškim radom bavi od 2008. godine. Njegovi svršeni studenti već su dali bitan doprinos našem pozorišnom životu i za neke od njih ste sigurno čuli, ili ih gledali.
Prof. Boris Isaković
Boris Isaković, redovni profesor, rođen je 1966. godine, a diplomirao je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu u klasi profesora Bora Draškovića 1992. Dugo je bio član drame Srpskog narodnog pozorišta, pa čak i direktor drame u dva navrata: od 2001. do 2002. godine i 2012. do 2014. Serija njegovih vrhunskih ostvarenja je započela veoma rano, pa su odmah počele pristizati i nagrade. Zanimljivo je, recimo, da je u toku jedne godine (1998) dobio na tri festivala tri nagrade za tri različite uloge! Dobio je čak dve Sterijine nagrade za glumu, kao i ostala važna priznanja: Zlatnu medalju „Jovan Đorđević“, najviše priznanje SNP-a, 2005; nagradu za najbolju mušku ulogu na 12. jugoslovenskom pozorišnom festivalu u Užicu 2007; nagradu „Raša Plaović“ 2008; nagradu „Veljko Maričić“ 16. međunarodnom festivalu malih scena u Rijeci 2009. i još mnoge druge. 2009. godine je dobio i važno društveno priznanje: Oktobarsku nagradu grada Novog Sada. Teško je prevideti da je Boris Isaković u toku dosadašnje pozorišne karijere igrao skoro isključivo glavne uloge, sarađujući sa svim značajnijim rediteljima iz zemlje i regiona i to na svim većim pozorišnim scenama. Podjednako uspešan je bio i na filmu i televiziji, a kao profesor glume na našem fakultetu je svoje studente često dovodio do nagrada i priznanja, pa i međunarodnih. Lakoća, tačnost i dubina kojom Boris Isaković radi na ulogama je neiscrpna inspiracija njegovim studentima. Ali, te iste osobine donele su mu i međunarodnu filmsku karijeru, o kojoj će se još pričati. Jer, imamo pouzdanu informaciju da nas do kraja godine očekuje jedno iznenađenje na tom planu.
Doc. Boris Liješević
Boris Liješević je naš najmlađi profesor glume. Rođen je 1976 godine. Na Akademiji umetnosti je prvo bio saradnik za predmet Režija, da bi svojim izuzetnim profesionalnim i umetničkim uspesima, kao i velikom posvećenošću radu sa glumcima, zaslužio prestižno zvanje profesora glume pre dve godine. Ima zvanje docenta. Boris Liješević je diplomirao na dva fakulteta: književnost je završio na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, a režiju na Akademiji umetnosti. Kada je počeo sa profesionalnim režijama, ne samo da je bio izuzetno široko obrazovan, nego i zreo i iskusan kao osoba. Borisa Liješevića kao reditelja izdvaja to što je uvek predstavama pristupao kao glumačkoj umetnosti, a glumce smatrao svojim pravim rediteljskim sredstvom, ali i svojim pravim saradnicima i koautorima. I baš to polazište ga čini izuzetnim, čak i među vrhunskim rediteljima: ne samo da je odgovorno, pažljivo i predano vodio glumce kroz svoje režije, nego je uvek bio spreman da od njih uči. To je išlo čak i dotle da je i sam igrao u zapaženim pozorišnim predstavama, ali i prisustvovao radionicama i kursevima namenjenim glumcima. Sve to je učinilo da rano ostvari neka istinski velika dela, pa za njih dobije i značajne nagrade. Do sada su iza njega čak trideset tri režije, u više od petnaest pozorišta iz čak sedam država! A nagrade… Odakle da počnemo? Možda opet od brojeva… Za najbolje režije je dobio ukupno šesnaest nagrada, od čega dve Sterijine i jednog „Zlatnog ćurana“. A čak sedamnaest puta su predstave koje je režirao bile proglašavane najboljima: od toga jedan put na Sterijinom pozorju, a drugi put na 45-tom BITEF-u, gde je njegova predstava dobila prestižni Grand Pri „Mira Trailović“. Čvrsto verujemo da Boris nikada neće prestati da se usavršava i da će njegova plemenita umetnička priroda i visok nivo profesionalnog morala, zajedno sa ogromnim talentom, biti izvor inspiracije za brojne generacije studenata koje dolaze.
Gluma na mađarskom jeziku
Osim glume na srpskom jeziku, na Akademiji umetnosti se može studirati i gluma na mađarskom nastavnom jeziku. Zahvaljujući ovom studijskom programu, pozorišta na mađarskom jeziku u Vojvodini, naročito u Subotici i Novom Sadu, prevazišla su okvire provincijskih i manjinskih i plasirala se među najznačajnije pozorišne kuće ne samo u Srbiji, već i u regionu. Ako vam treba podsticaj da o tome razmislite, podsetićemo vas da su neki od naših bivših studenata glume na mađarskom jeziku višestruki nosioci Sterijinih nagrada, ali i značajnih priznanja za glumu u Mađarskoj. Hajde da navedemo samo dva imena sa ovog dugog spiska, pa će ljubiteljima pozorišta sve biti jasno: Emina Elor i Aron Balaž. A ima ih na desetine! Početke nastave glume na mađarskom jeziku je trasirao veliki glumac i čuveni profesor Laslo Pataki. Koliko je on značajan za istoriju pozorišta u Vojvodini uopšte, a naročito pozorišta na mađarskom jeziku, govori činjenica da se najveća nagrada koju mogu dobiti glumci za uloge na mađarskom jeziku zove Patakijev prsten. I od tada na našem fakultetu za ovu studijsku grupu važi isto pravilo kao za glumu na srpskom jeziku: profesori glume mogu biti samo oni koji ispunjavaju dva uslova – umetničku ekskluzivnost i pedagošku izvrsnost. Da bismo naglasili koliko nam je do toga stalo, u poverenju ćemo vam otkriti da Katedra za glumu na našoj Akademiji broji preko dvadeset nastavnika, vrsnih stručnjaka i umetnika, ali samo šest osoba ima čast da se zove profesor glume! Veliki „kvartet“ profesora glume na srpskom ste već upoznali. A sada vam predstavljamo čuveni „dvojac“: profesore glume na mađarskom jeziku.
Prof. Đerđ Hernjak
Đerđ Hernjak, redovni profesor, je reditelj, ali je pre režije, koju je završio kod Bore Draškovića, studirao i muziku. Rodio se 1952. u sasvim malom mestu u Vojvodini i verovatno ga je ta činjenica inspirisala da 1978. godine osnuje, zajedno sa kolegom glumcem Friđešem Kovačem, „Salašarko pozorište“ (Tanyaszínház). Ovo pozorište sastavljeno od studenata Akademije umetnosti je tada donelo prvi put pozorišnu umetnost u neka od najmanjih naselja u Vojvodini. Jedinstveno je u našoj zemlji, a po svoj prilici i u Evropi, i tokom godina je preraslo u pravu instituciju. Sigurno je, između ostalog, i zaslužno za regrutovanje talentovanih studenata mađarskog govornog područija za naš fakultet. I tako, već više od četrdeset godina svakoga leta na scenama na otvorenom širom Vojvodine studenti glume ljudima predstavljaju najveća dela svetske i nacionalne dramaturgije, zahvaljujući divnoj ideji Đerđa Hernjaka. Đerđ Hernjak je režirao preko stotinu predstava i dobio za režiju brojne značajne nagrade, i u našoj zemlji, i u Mađarskoj. Od države Mađarske je dobio visoko priznanje – nagradu „Jasai Mari“ koja se dodeljuje za izuzetne zasluge na polju umetnosti, kao i Nagradu za životno delo. Profesor Hernjak je radio kao reditelj i na radiju, učestvovao je u osnivanju pozorišta „Kostolanji Deže“ u Subotici, a iz njegove glumačke laboratorije izašli su brojni glumci koji danas nose repertoare pozorišta na mađarskom jeziku u našoj zemlji.
Prof. Šandor Laslo
Šandor Laslo je rođen 1961. Završio je glumu na Akademiji umetnosti i odigrao na desetine uloga. Ali, u isto vreme je bio i izuzetno uspešan reditelj. Za svoje režije je bio nagrađivan na Susretima vojvođanskih pozorišta više puta, a još češće je osvajao priznanja za najbolju predstavu. I glumci koji su igrali u njegovim predstavama su dobijali nagrade. Režirao je najčešće u Novom Sadu i Subotici, ali je nekoliko puta režirao u Mađarskoj i Rumuniji, a jednu režiju je potpisao i u Slovačkoj. Osim pozorišta, Šandor Laslo je imao iskustva i na radiju i televiziji. I kao da sve to nije bilo dovoljno, od 2002. do 2013. godine je bio direktor Novosadskog pozorišta. Slobodno možemo reći da je ovo pozorište za vreme njegovog mandata procvetalo: svrstalo se u pet najuspešnijih teatara u Srbiji i dobilo Novembarsku povelju Grada Novog Sada. Tome je svakako doprinela i plejada mladih uspešnih glumaca koje je Šandor Laslo privukao sa Akademije u pozorište i kojima je davao šansu da se oprobaju i istaknu. Ali, zasluge idu i njegovoj izuzetnoj menadžerskoj sposobnosti, veštini u kreiranju repertoara i pravom odabiru saradnika. Kao rezultat je 2012. došla nagrada „Nikola Peca Petrović“ za najboljeg pozorišnog menadžera. A zaslužio je i nagradu koju Republika Mađarska dodeljuje za izuzetne zasluge Mađarima koji žive van granica države Mađarske. Sigurno se jedan mali deo ove nagrade može pripisati i tome da je sa svojim studentima 2009. osnovao još jedno pozorište na mađarskom jeziku u Vojvodini – Senćansko mađarsko kamerno pozorište.
Profesor je glume od 1998. godine, a njegovi studenti nikada nisu prestali da nas raduju svojim brilijantnim profesionalnim ostvarenjima, zbog kojih je, između ostalog, Novosadsko pozorište postalo mesto okupljanja svih pozorišnih sladokusaca našeg grada.
