Vanr. prof. Biljana Jevtić, na Departmanu likovnih umetnosti u Kulturnom centru Lab predstaviće u ponedeljak 18.11.2019. u 20 časova 5. Ciklus projekta „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“, koji je nastao u saradnji sa studentima Akademije umetnosti u okviru izbora najuspešnijih individualnih zadataka/projekata i seminarskih radova, na predmetu Crtanje sa tehnologijom.
18.novembar 2019. u 20:00
Projekat „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“ je rezultat inicijative Biljane Jevtić, vanr. prof. AUNS, da se kroz fakultetsku – univerzitetsku i umetničku razmenu studenata učvrsti i produbi već postojeća veza i saradnja Akademije umetnosti u Novom Sadu i KC-a Lab, sa akcentom na specifičnost postavke izložbe kao značajnog i proširenog estetskog aspekta konceptualiziranja i prezentovanja poetike samog projekta, u cilju podrške i podsticaja za umetničkim stvaralaštvom, kao i prezentacijom izlagačkih ciklusa najuspešnijih radova studenata.
5. Ciklusu Projekta „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“
Izložba 5. Ciklusa nastavak je umetničkog projekta „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“, fokusirana na istraživanja individualnih zadataka/projekata i seminarskih radova studenata tokom III i IV godine osnovnih studija, studijskog programa Likovne umetnosti i studijskog programa Primenjene umetnosti i dizajna, na predmetu Crtanje sa tehnologijom. Takođe, 5. Ciklus, kao i projekat, zasnovan je na multimedijalnom pristupu istraživanja u crtežu, kao i na istraživanju sopstvenih ideja, stavova i emocija, sa razvojem specifične svesti o ličnim afinitetima studenata, izgrađujući individualnu poetiku. Savremen pristup izražavanja / istraživanja prepoznat je i podržan kao originalne umetničke prakse i raznolike teme studenata, u kojima crtež postaje polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika.
Stefan Grković, nadahnut afričkom, a isto tako i Matisovom umetnošću, njenom raznovrsnošću u oblicima, bojama, a posebno, izduženoj figuraciji, produbljuje istraživanje tematike metamorfoze, procesom pre-oblikovanja mitoloških – ljudskih i biljnih – životinjskih formi, stvarajući nove oblike i simbolike savremene arabeske, u crtačkom ciklusu umetničkog projekta pod nazivom „Mozaik oblika“. U prilog tome, apstrahovanje prirodnih oblika, kao fokus istraživanja, usmerava i razvija u kontinuiranom, procesualnom, stvaralačkom činu u okviru seminarskog rada, u kom nastaje opus jedinstvenh, monumentalnih, crtačkih kompozicija, kolažne tehnike i apstraktne simbolike, kao autorska refleksija Matisovih, figuracijsko-floralnih crteža, kolaža, vitraža i murala, odnosno, kao niz individualnih promišljanja dela pomenutog umetnika, kao šireg konteksta savremene interpretacije, kroz koje razvija osoben senzibilitet, izgrađuje poetiku i stav o crtežu, kao i, umetnosti uopšte.
Marina Stojšić, upoznavajući sebe, procesom samoposmatranja, odnosno otkrivanjem korena svojih posebnih oblika strahova, njihovih uzroka i posledica, u periodu od 2017. godine do današnjeg dana, razvija tematiku fobije, predstavljajući neprijatan san – košmar kao dominantni motiv celokupnog istraživanja. Nasuprot realnom prikazivanju košmara koji izaziva jake negativne emocije (scena raspadanja vilice, gubitak zuba…), kroz među-odnose svojevrsnih znakova: jezika sa izraženom teksturom, zatim, usne kao simbola polumeseca (polukruga), korena zuba, jednog zuba ili više, kao glavnog, stilizovanog elementa, kao i, isprekidanog kruga koji simbolizuje ugriz, Marina Stojšić, (pr)oživljava i oplemenjuje primarno polje duboko ekspresivnih iskustava / momenata ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika snova. Pod snažnim uticajem nadrealističkog, Miroovskog, imaginativnog sveta fantazije, nastaju apstraktne kompozicije u kombinovanoj tehnici: suvog i uljanog pastela, akrila i tuša pod nazivom „ Unutrašnji svet / dnevnik snova“, snažnog emotivnog potencijala.
Natalija Ranković, u sferi umetnosti i nauke, proučava problematiku ekološke krize, postavljajući pitanje ugroženosti prirode u današnjem vremenu. Tokom, kontinuiranog, dugotrajnog procesa umetničko-istraživačkog eksperimenta, nastaju apstraktno-ekspresionistički i koloristički crteži biomorfnih formi, u kojima istražuje aspekte vizualizicije i percepcije mikroskopskih bioloških procesa, ne-vidljivog sveta / mikro-makro strukture pod nazivom „Mikronauka“ / „Microscience“. Realizujući crteže na specijalnom, 100% pamučnom, ručno izrađenom papiru, jedinstvene mekoće, ukazuje na značaj međusobne interakcije prirode i čoveka, kao i, preko potrebnu interakciju čoveka u svakodnevnom korišćenju prirodnih, biorazgradivih materijala. Shodno tome, crteži u sklopu seminarskog rada predstavljaju suštinsku tačku evolutivnog fokusa, u cilju produbljivanja svesti o aktuelnoj problematici zaštite životne sredine. Sa razvojem uzajamne veze umetnosti i nauke, odnosno naučno-umetničkog istraživanja, razvija i sopstveni likovni izraz, kao i, interesovanje za eksperimentisanje u laboratoriji savremenih društvenih i umetničkih praksi.
Lidija Raletić, motivisana Bejkonovim prepoznatljivim stilom, izobličene i dehumanizovane ljudske figure, započinje plodno istraživanje ispitujući prožimanje među-odnosa figurativnog i ne-prostornog, u okviru seminarskog rada koncipiran u formi triptiha, specifično konceptu pomenutog umetnika. Idejno polazište umetničkog projekta, takođe, karaketriše promišljanje dualizma u Bejkonovom stvaralačkom opusu, kao interpretativnog okvira, u kom na svojstven način ističe prožimanje voluminoznosti – trodimenzionalnosti figure/a, kao i, dvodimenzionalnosti ne-prostora strukturalnog linearizma. U proširenom polju konceptualiziranja, unoseći optičko – iluzionističku dinamiku kretanja figure unutar prostornog vakuuma beskonačnosti, stvara novu viziju korelacije figurativnog i virtuelnog prostora – kaledioskopa, u ciklusu digitalnih crteža, individualne ekspresivnosti. Istovremeno, u cilju traganja za identitetom i individualitetom, korespondirajući kroz sociološki aspekt, ukazuje na aktuelnu problematiku dehumanizacije čoveka.
Tijana Jevrić, u domenu proširenih medija, artikluliše istraživanje mikro-prostora / strukture čoveka, kroz ritmično – ciklični niz transparentnih video projekcija – pokretne slike i zvuka mozga, kao ključne forme i simbolike ljudskog, svesnog, emotivnog i inteligentnog (bića). U daljem procesu rada, kroz simbolične među-prostore prozirnih materijala, vizuelni prikaz mozga reflektuje i kroz memorijsku metaforu moždanog stabla, membranske, strukturalne mreže „grananja“ linearnog crteža, akcentovane ne-vidljivim svojstvima transparentnih folija / markera. S druge strane, svođenjem prikaza mozga na odštampan / otisnut – neizbrisiv trag “zamrznute” forme jednog „frame“ (frejma) digitalne slike, naglašava simbolizam očuvanog / arhiviranog, memorijskog (prostora) „ličnog pečata“. Upravo, kroz više mogućnosti sagledavanja jednog motiva (mozga), koncept umetničkog rada postaje višeslojan i kompleksan, potencirajući celokupni univerzum večnosti, ali istovremeno pre-ispituje i filozofske aspekte prolaznosti vremena (čoveka).
Dušan Ivić, podstaknut Viskontijevskom, „glitch“ umetničkom praksom digitalnih medija, razvija kreativnu igru optičkih fenomena procesom pikselizacije – konstrukcije zgusnutih tačaka, geometrizovane strukture. Koristeći program za obradu zvuka kao način stvaranja „glitch-a“, razvija redukovane (a)hromatske kompozicije vizelnih prikaza auto-portreta, koje obavija mrežom piksela, što doprinosi iluziji vibrantnosti. Takođe, gustoćom nepravilnog prelamanja linije-oblika „glitch-a“, postiže posebnu dinamiku i napetost „kretanja ili vibriranja“ linija-oblika na dvodimenzionalnoj podlozi, odnosno iluzionistički efekat treperenja – transparentnosti. Tako nastaje ciklus vibrirajuće re-konstrukcije oblika/piksela, isprepletene strukture geometrijskog, u mediju digitalnog crteža, pod nazivom „Vibracije transparencije“, čime otvara mogućnost percepcije vizuelnog koda auto-portreta, imajući za cilj očuvanje identiteta, kao i, vlastitog koda umetničkog identiteta autora.
Una Tomašević, primenog virtuelnog programa savremene tehnologije, razvija istraživanje vizualizicije muzike, produbljujući vizuelne aspekte interpretacije etide „Gnomenreigen“ („Ples patuljaka“) Franca Lista. Sa proširenog aspekta i koncepta, vizualizuje prostorne strukture pomenutog muzičkog dela, prikazujući vizelni ritam – kompoziciju kretanja zvučnih frekvencija u majušnim vertikalnim delovima, sastavljenih od „tačkica“, kao i, vizelnu sliku linearne invencije krivulja, međusobnog podizanja i spuštanja „crnog talasa“, označavajući tok jedinstvene „melodijske linije plesa“. Povezujući prostorno/vremensku strukturu, crno-belih prikaza „plesa melodijskog“ sa organizmom, kako i sam autor navodi u tekstu seminarskog rada, „želi da ukaže na kompleksnu širinu kontinuuma koja se manifestuje kroz sam organizam i njegove mikroskopske čestice“, kao neprekidna – oprostorena, dinamična igra ritmičkog kretanja. Kleovo poistovećivanje muzike sa svešću o formi, u cilju pronalaženja sopstvenih likovnih oblika, bazirano na beskrajnoj reprodukciji dela, postaje i Unin temelj ličnog-intimnog traga-nja oblika, takođe, beskonačnim deljenjem kompozicije, to jest, dinamičnošću transformacije prostora u kružnu formu, koja, kako i sama kaže, podseća na „ćeliju“, uobličavajući mnoštvo krugova (ćelija) i tačaka (čestica), simboličkim procesom „deobe ćelije“. U okviru realizacije umetničkog rada, kroz korelacije: tačka – linija / kratko – dugačko / jedno – mnoštvo, eksperimentalno re-interpretira ključne suprotnosti postojanja muzičkog, odnosno, vizuelnog prostora, kao osoben odraz Kleovog, dubokog i istančanog shvatanja muzike i umetnosti, u nastanku opusa apstraktnih, digitalnih crteža, čime proširuje individualnost imaginativne poetičnosti. Paralelno, i u domenu videa, kreira rad, jedinstvene poetsko-likovne orijentacije, koji čini celinu projekta.
Biljana Jevtić
Projekat „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“ vanr. prof. Biljane Jevtić je deo programa saradnje Akademije umetnosti u Novom Sadu i KC-a Lab.
Stručni saradnici projekta/koordinatori izložbe: Rade Tepavčević, Srđan Šarović
Učesnici-izlagači/Studenti IV godine osnovnih studija Akademije umetnosti u Novom Sadu: Stefan Grković (ilustracija), Marina Stojšić (grafika), Natalija Ranković (slikanje), Lidija Raletić (ilustracija), Tijana Jevrić, (novi likovni mediji), Dušan Ivić (novi likovni mediji) i Una Tomašević (fotografija)
Ulaz je slobodan.
