Biljana Jevtić, doc. Akademije umetnosti u Novom Sadu na Departmanu likovnih umetnosti, u Kulturnom centru Lab predstaviće u ponedeljak 25.02.2019. u 20 časova 2. Ciklus projekta „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“ koji je nastao u saradnji sa studentima Akademije umetnosti u okviru izbora najuspešnijih individualnih zadataka/projekata na predmetu Crtanje sa tehnologijom.
Ponedeljak, 25. februar 2019. u 20:00 – 01:00 26. februar 2019.
Projekat „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“ je rezultat inicijative Biljane Jevtić, docenta AUNS, da se kroz fakultetsku – univerzitetsku i umetničku razmenu studenata učvrsti i produbi već postojeća veza i saradnja Akademije umetnosti u Novom Sadu i KC Lab. U planu je da se u okviru izlagačkih ciklusa prezentuju najuspešniji seminarski radovi/individualni zadaci/projekti studenata.
2. Ciklusu Projekta „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“:
Izložba 2. Ciklusa nastavak je umetničkog projekta „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“, fokusirana je na istraživanja individualnih zadataka/projekata studenata tokom III godine osnovnih studija, studijskog programa Likovne umetnosti i studijskog programa Primenjene umetnosti i dizajna, na predmetu Crtanje sa tehnologijom. Takođe, 2. Izlagački ciklus, kao i projekat, zasnovan je na multimedijalnom pristupu istraživanja u crtežu, kao i na istraživanju sopstvenih ideja, stavova i emocija, sa razvojem specifične svesti o ličnim afinitetima studenata, formirajući individualnu poetiku. Savremen pristup izražavanja / istraživanja prepoznat je i podržan kao specifične umetničke prakse i raznolike teme studenata u kojoj crtež postaje polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika.
Luka Drljan, Lidija Raletić i Aleksandar Apatović, u sferi tematike figurativnog, produbljuju specifičan trag crtačkih tehnika – medija, od najsenzibilnijih do žestokih – ekspresivnih poteza linije, površine i valera – lestvice tonskih vrednosti svetlosti od molskih do durskih. U daljem struktuiranju crteža teže da prošire mogućnost linearnog i fragmentarnog izražavanja u različitim oblicima, u korelacji sa digitalnim kolažom/printom, kao i digitalnim crtežom, imajući za cilj istraživanja transformacije. Takođe, u sferi figurativnog, Zorka Ćirović, sa psihološkog i simboličkog aspekta, projektuje svoje intuitivno i ekspresivno iskustvo, svojevrsnim tragovima – otiscima vizuelno – likovnih znakova intimnog – telesnog, na specijalnom materijalu: vlažnim maramicama, istraživajući i jedinstvenu suptilnost, ne-vidljiva svojstva materije samog materijala. Luka Drljan, Lidija Raletić, Aleksandar Apatović i Zorka Ćirović, u svojim radovima istražuju međuodnose unutrašnjosti – spoljašnjosti / intimnosti ljudskog tela, kao i procese samoposmatranja, posmatranja „samog sebe“, odnosno svojih doživljaja, iskustva i sećanja, u cilju traganja za istinom o čoveku, o smislu čovekovog postojanja, u kontekstu promišljanja pozicije pojedinca / savremenog čoveka u svetu, formirajući dramatično snažne crtačke cikluse figuracijske re-kompozicije.
Dragana Dubljević, apstrahovanjem i transponovanjem tekstualne forme, razvija i oplemenjuje primarno polje poetsko-likovne tematike istraživanja. Kroz novo estetsko konceptualiziranje, posvećuje se istraživanju mogućnosti jedinstvene komunikacije i vizuelizicije tišine, kao i mogućnosti povezivanja metafore tišine sa kontrastom crne i bele boje a izvezene crnim (belim) i belim (crnim) koncem. Tišina postaje motiv za stvaranje umetničke knjige, u kojoj svaki segment predstavlja momenat ličnog svedočenja, potragu za suštinom, tišinom doživljenom iznutra, iskrenom i dubokom. „Knjiga tišine“ prezentuje momenat traga-nja za spoznajom duše.
Natalija Ranković, u sferi arhitektonskog/prostornog, s jedne strane, kreira rad specifično crtačkih medijskih karakteristika, a s druge strane, korelacijom crtačkog medija i videa, istražuje poetiku prostora, kako u stvarnosti, tako i u ličnom izrazu. Na vizuelno metaforičan način tretira temu unutrašnjeg i spoljašnjeg prostora, kao i tematiku strukture ličnog i asocijativnog prostora, i beskonačnosti. Dinamičnost konstrukcije prostornih, ritmičkih elemenata osvešćuje i razvija u kontinuitetu, objedinjujući kapacitete kompletnog rada koju čine više segmenata kompozicija uklapajući se u višestruke mogućnosti jedinstvene celine re-konstrukcije prostora pod nazivom „Terra“.
Una Tomašević i Dušan Ivić, novim medijskim tehnologijama, primenom digitalnih gličeva, zapisa i greški, kontinuirano produbljuju i dalje razvijaju istraživanje vizuelnog/geometrijskog, foto-crteža. Una Tomašević, eksperimentalno istražuje vizuelne prikaze zvuka animiranog, geometrijskog, foto-crteža „XX vek“, iz ciklusa fotograma vizuelizacije razvoja muzike kroz istoriju, razvijajući simboliku tonova / izvučene – provučene linije – tačke crnog transparentnog markera, u cilju balansa konstrukcije linija – tačaka i zvuka. Paralelno, i u video radu “XX vek“, sa proširenog aspekta i koncepta, istražuje vizueliziciju/geometrizaciju zvuka – zvučnih frekvencija linearne strukture i simboličkog značenja proširene tačke, odnosno zvuk vizuelnog/geometrijskog, digitalnog crteža. Dušan Ivić, varijacijama kompozicijskih i strukturalnih elemenata fotografije, digitalnih signala – kodova – kolaža – printova – crteža, kao i mogućnostima implementiranja i digitalne tipografije, prezentuje individualni zadatak/projekat interdisciplinarnog pristupa. Takođe, upotrebom transparentnog markera, kroz geometrizaciju i nepravilno prelamanje linija digitalnih gličeva, razvija redukovane vizuelne kompozicije izduženih i proširenih prikaza – kodova foto-crteža, u želji da ostvari cilj – uspostavljanje jedinstva suprotnosti / prožimanja greški – smetnji, kao celine projekta digitalne r-evolucije.
Stefan Grković, u sferi mitskog – simboličnog, istražuje tematiku metamorfoze, postepeni preobražaj jednog oblika u drugi, stvarajući jedinstvene mozaike/kompozicije sačinjene od nizova stilizovanih mitoloških i biljnih – životinjskih formi – silueta koje se menjaju detalj po detalj i pretvaraju u nove oblike. Sinergijom tradicionalnog i modernog stvaralačkog potencijala, razvija proces transponovanja u nove oblike i simbolike plodnosti praistorijskih formi „Venere“ („Vilendorfska Venera“ – paleolitska venera). Takođe, kroz simbiozu biomorfnih i zoomorfnih formi, razvija proces preoblikovanja i simbolike prirodnog – organskog u crtačkom ciklusu.
Nemanja Mrkšić, sa proširenog aspekta crtačkog medija, upotrebom atipičnog materijala: eksera i konca – niti, ulaže veliki mentalan i kreativan napor u procesu istraživanja trodimenzionalnog, prostornog, geometrijskog crteža. Kroz kompleksnost strukturalne mreže crteža, kao i prepleta linija – niti geometrijskih formi, trouglova, kvadrata, šestougaonika, osmougaonika…, bavi se i istraživanjima taktilnog u potencijalnom eksperimentu koji doseže do interakcije sa posmatračem. Površina zgusnutih tačaka – eksera, gradivni je element koja svojom gustoćom izaziva vizuelno – taktilni osećaj, međusobno povezana u linearno – kolorističke strukture tkanja crteža sopstvene poetike.
Biljana Jevtić
Projekat „Crtež – Polje ličnog-intimnog traga-nja / dnevnika“ doc. Biljane Jevtić je deo programa saradnje Akademije umetnosti u Novom Sadu i KC Lab.
Gost izložbe: Dragana Dubljević
Stručni saradnici: Rade Tepavčević, Srđan Šarović
Učesnici/Studenti III godine osnovnih studija Akademije umetnosti u Novom Sadu:
Luka Drljan (slikanje), Lidija Raletić (ilustracija), Zorka Ćirović (grafika), Aleksandar Apatović (slikanje), Natalija Ranković (slikanje), Dušan Ivić (novi likovni mediji), Una Tomašević (fotografija), Stefan Grković (ilustracija) i Nemanja Mrkšić (slikanje)
